Botan’ın Cizre’si demek olmalı diye düşünürdüm hep. Öğrencilik yıllarımızda dinlediğimiz Koma Rojhilat’ın coşkulu şarkılarından birinin adıydı. Şimdilerde ise ülkemizde savaşın, çıkışsızlığın, çözümsüzlüğün düğümlendiği yerin adı. Ne yapacaksınız? Ortaçağ kalelerini muhasara eder gibi, açlık ve susuzlukla terbiye edip teslim olmalarını mı…
Suruç katliamının tarihimizde bir dönüm noktası olduğunu yazmıştım daha önce. Şimdi yine Suruç katliamı ile ilgili tarihi bir karar aldı AKP nin Ağrı valisi: Suruç katliamı protestosuna katılan 13 arkadaşımız görevden alındı. Katliam yaptığı için cezalandırılan olmadı henüz ama protesto…
Pek farkında değilsiniz ama dostlar bir savaşın içindeyiz. Böyle diyorum çünkü hakikaten oralarda pek hissedilmiyor barut kokusu. Son haftalarda Trakya’da ve öncesinde İzmir’de idim, herkes durumdan hoşnutsuz ve üzgün, herkes uzuna kızgın, yüzülüp gidiliyor işte. Buralarda henüz mahalle ve ilçe…
Son haftalarda SoL portalda yürütülen tartışmaya ben de kıyısından dahil olmak istedim. Hani şu imkansız olma, barışçılık ve sosyalizm tartışması.. Bir kere başa şunu yazayım. Bu tartışma bizim bölgemizde yaşamıyor. Bölgede tartışmayı bu haliyle yürütmek mümkün değil, çünkü kavramlar aynı…
Dün Bursa’da ve önceki gün Van’da toprağa verilen askerlerin aileleri dillendirdiler yukarıdaki talebi. Bu nedenle oldukça anlamlı geldi ve başlığa taşıdım. Memleketin iki yakasını bir araya getiren nadir taleplerden biri bu, ortaklaştırılması gereken bir ruh hali, haykırılması gereken bir slogan.…
Elbette ki savaştan korkuyoruz. Biz korkmayalım da kim korksun. Başkalarının bedenlerini kendilerine siper edinenler, bir savaşla bin ayıplarını örtenler korkmaz belki savaştan. 1000 odalı sarayların elbet nükleer korumalı sığınakları bile vardır. Geçen onu düşündüm, savaş çıksa bizim apartmanda nereye sığınırız…
Daha yasımızın haftası dolmadan savaşı başlattılar. Kim bilir nicemizin daha yasını tutacağız? Suruç’ta katledilen yoldaşların acısı sözle anlatılır gibi değil. Biz yıllardır faşistler tarafından katledilen 7TİP’linin, Beyazıd meydanında bombalanan öğrencilerin anmasını yapar, yasını sürdürürdük. İsimlerini haykırır, türkülerini söyler, hesabını soracağız…
Parlamenter sistemin azizliğine uğradık. Hükümet bir türlü kurulamıyor. Bir yandan da yaşayıp gidiyoruz işte, kıyamet filan da kopmuyor. “Tarım işçileri ölüyor, Suriye sınırına asker yığılıyor, Artvin’de ormanlar katlediliyor” derseniz ben de size hükümet varken de bunlar oluyordu, ne değişti ki…
Sivas’ın meşhur türküsüdür “Oy Madımak”. Madımak toplayan kızın sevdiğine söylediği bir türküdür. Sonradan değiştirildi sözleri, ağıt olarak yeniden yorumlandı gericiler sayesinde; memlekette sanata kattıkları bir budur herhalde götürdüklerini ise hiç saymıyorum, sayamıyorum. 5-6 yıl kadar önceydi Sivas’ta bir yıl yaşadık.…
Çok üzgünüm. Kobanê’de halka yönelik olarak yapılan kalleş saldırı, egemenlerin Ortadoğu’nun geleceğine dair barış, iyimserlik türünden hiçbir olumlu duygunun yeşermesine izin vermeyeceklerini bir kez daha acı biçimde hatırlattı. Başımız sağolsun. Bu savaş hiç bitmeyecek. Birileri Ortadoğu’yu, Kafkasya’yı, Kuzey Afrika’yı, Latin…